در دوره جاهلیت، در جزیره العرب، قرض در میان مردم معمول بوده است اما فردی که به دیگری قرض می‌داد معمولاً از مقروض طلب بیشتری می‌کرد و یا اینکه بر او منت می‌نهاد و یا از او هدیه می‌گرفت و یا فرد مقروض را بنده و برده خود می‌دانست اما قرآن کریم با آوردن صفت «حسنه» در کنار قرض آن سیستم قرضی را رد کرد و کیفیت آن را به گونه‌ای دیگر بیان داشت که می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:
